Vanuit haar den, helemaal boven in de gletsjer, keek Ijiné uit over het kamp. Op het moment zag alles er rustig en vredig uit, niets om zich zogen over te maken dus. Rustig klom de witte vos naar beneden. Eenmaal met vier poten in de sneeuw rekte ze zich rustig uit. Ijiné liep naar een van de weinige vossen zonder zonde-streepje in zijn oor. "Ik ga jagen, als er iets gebeurd kom je me meteen halen," beviel ze de vos die meteen knikte. De witte vos liep weg van de gletsjes de sneeuwvlaktes op. Zodra ze eenmaal een eindje van het kamp was begon de leadster te rennen. Het gevoel van de wind door haar vacht was een van haar favorite dingen. Zodra er een andere vos in het zicht kwam hield ze in, en kwam na een drafje tot stilstand.

De vos had een rode vacht en was duidelijk nog jong. Hij droeg echter wel de Glacierfangs geur bij zich. Dat betekende dat hij een leerling was in haar pack. Zijn rode vacht wees er echter wel op dat hij geen volbloed was zoals zij."Dus eh, waar kan ik goeie kruiden vinden?" Vroeg de jonge vos terwijl hij naar zijn poten keek. Verlegen en waarschijnlijk een nurse apprentice. Ijiné zwaaide rustig met haar witte staart terwijl ze richting de leerling begon te lopen. "Luister, ik had je gezegd in het kamp te blijven tot ik terug zou zijn. Waag het niet om nog eens ordes niet op te volgen. En bovendien voor ik leader werd was ik een Warrior. Ik heb dus geen verstand van kruiden, kleine."

Het rode vosje legde zijn oren in zijn nek, waarna hij een boze kop trok. Ook een zacht gegrom was te horen, echter was het zodanig zacht dat de meeste vossen het niet zouden horen. Ijiné, als volbloed Glacierfang, had echter een erg goed gehoor als een van haar evoluties. "Nou, dat wist ik toch niet." Mompelde de vos terwijl hij zijn poten wat uit de sneeuw tilde. Licht schudde de witte vos met haar kop. Natuurlijk niet, het was nog maar net een leerling waarschijnlijk. "Als leerling Nurse hoor je zulk soort dingen te weten, net als dat een van de Glacierfangs evoluties een erg goed gehoor is. Dus dat ik je kan horen grommen," vertelde Ijiné rustig tegen de vos. Haar stem was kalm maar behoorlijk serieus.

De leerling Nurse had duidelijk nog veel te leren over hoe alles er aan toe ging in de pack. Ijiné zou er niet te veel aandacht aan besteden en hem het zelf laten leren. De beste manier om iemand iets te leren is daarom ook door hem zijn eigen fouten te laten herstellen. "Ja, oké, moet ik dan weggaan of zo?" Vroeg de rode vos met zijn oortjes in zijn nek gedrukt en ongeduldig met zijn staart op de sneeuw tikkend. Bang maar toch ook ongeduldig, een aparte combinatie kon je dat wel noemen. "Dat laat ik nu even aan jou." Zei Ijiné kalm terwijl ze ging zitten, ze was nieuwsgierig om te zien wat de jonge vos zou gaan doen.